Kekemelik ve hızlı-bozuk konuşma; konuşmadaki akıcılığı bozan durumlar olduğundan akıcılık bozuklukları olarak aynı çatı altında ele alınır. Her ne kadar benzer durumlar olsa da, uygulanan terapi yöntemleri ve belirtileri farklıdır. Bu bozuklukların değerlendirme ve terapisini dil ve konuşma terapistleri yapar. Terapist, kişiye göre bir veya birden fazla terapi yöntemi belirleyerek kişiye özgü bir terapi planı hazırlar. 

 

Kekemelik; konuşma esnasında kontrolsüz bir şekilde ortaya çıkan takılmalar (bloklar, uzatmalar, eklemeler veya hece tekrarları) şeklinde görülen bir konuşma bozukluğudur. Çocukluk döneminde görülen kekemeliğin %80’i kendiliğinden veya terapi almadan ortadan kalkmaktadır. Dolayısıyla 2 ila 5 yaş arasındaki çocuklarda görülen bu durumda 5 çocuktan 4’ü iyileşmekte ve 1’i de kekelemeye devam etmektedir. 

Kekemelik, özellikle çocukluk döneminden sonra hala devam ediyorsa tamamen geçmesi garanti edilemez. Ancak terapiyle kekemeliğin şiddeti azaltılabilir, ikincil davranışlar ortadan kaldırılabilir, stres yönetimi ve kişinin kontrolü ele alması sağlanabilir. 

 

Hızlı-bozuk konuşma; konuşma hızının normalden fazla olması ve bu durumun konuşma akıcılığını bozmasıyla karakterize bir bozukluktur. Bu bozukluk, genellikle seslerin ve hecelerin düşmesine, doğal konuşma ritminin bozulmasına ve konuşmanın anlaşılabilirliğinin azalmasına neden olur. Hızlı bozuk konuşmaya sahip bireyler, konuşma hızlarını kontrol etmekte zorlanır ve çoğu zaman bu durumun farkında olmayabilirler. Değerlendirme sürecinde bireyin konuşma hızı, akıcısızlık türleri, dil ve sesletim becerileri ile öz-farkındalık düzeyi incelenir. Tedavide ise bireyin konuşma hızını düzenlemesi, farkındalığını artırması ve iletişim becerilerini geliştirmesi hedeflenir.

​

​